به حس کنجکاوی کودکان چگونه پاسخ دهیم؟

کنجکاوی کودک؛ یکی از ویژگی های طلایی اوست. کودکان، وقتی با اشیای مختلف در خانه بازی میکنند یا به اصطلاح خودمانی «ور» می روند؛ دوست دارند ببینند چه اتفاقی می افتد.

این اتفاق ها برای آنان، تجربه های جدیدی محسوب می شود؛ که علاوه بر لذت بردن، به آگاهی آنان نیز می افزاید.

کودکان در این کنجکاوی، نوع برخورد با محیط اطراف خود را یاد می گیرند. برخی از والدین دوست دارند تنها با توضیح و توصیف، بچه ها را نسبت به حقایق موجود در اطراف آگاه کنند؛ درحالی که بچه ها دوست دارند خودشان تجربه کنند.

به مثال های زیر توجه کنید:

مثال اول

بچه ها دوست دارن با آب بازی کنند و آن را روی فرش و موکت بریزند. در دفعات اول آنها نمی دانند چه اتفاقی می افتد و حتی نمی دانند خیس شدن فرش با خیس شدن سرامیک چه فرقی دارد. بچه ها این کار را می کنند تا بدانند چه می شود. اما وقتی فهمیدند که چه می شود، دوست دارند این تجربه را بارها تکرار کنند.

مثال دوم

بچه ها نمی دانند که با ریختن آب یا دوغ در ظرف برنج یا خورش، دیگر غذا قابل خوردن نیست. وقتی این کار را انجام دادند، خودشان میفهمند. لذا پس از مدتی، دیگر میلی به این کار نخواهند داشت.

مثال سوم

بچه ها نمی دانند بعد از دست زدن به کنترل تلویزیون چه اتفاقی می افتد. اما وقتی دست به کنترل می زنند و در مقابلشان تغییراتی را در صفحه تلویزیون می بینند، خوششان می آید.

مثال چهارم

بچه ها از سروصداهای متفاوت مثل به هم خوردن ظروف مختلف تولید می شود، لذت می برند و دوست دارند این ظروف را به هم بزنند. آنها در ابتدا نمی دانند به هم خوردن دو ظرف پلاستیکی با بهم خوردن یک ظرف پلاستیکی با فلزی چه تفاوتی دارد. اما وقتی تجربه کردند؛ حس خوبی از این تجربه به آنها دست می دهد و دوست دارند بارها آن را تکرار کنند

قبل از مثال پنجم، به این نکته توجه کنیم که تجربه بچه ها در این مثال ها، به قدری آنها را خوشحال می کند که یک مخترع از اختراع خود لذت می برد. بدون مبالغه باید گفت: هرکدام از این تجربه ها در حکم یه اکتشاف برای بچه هاست.

مثال پنجم

بچه ها دوست دارند بدانند که در درون اسباب بازی هایشان چه چیزهایی وجود دارد. به همین دلیل هم دوست دارند که ان را بشکنند و درونش را ببینند. اگرچه آنها پس از شکست هم نمی فهمند که در آن چه خبر است؛ اما دیدن درون اسباب بازی برایشان آرامش بخش است.با این تجربه، گویی خاری آزار دهنده را از پای ذهن خود کنده اند. تا وقتی که این را تجربه نکرده اند، حسی ذهن آنها را آزار می دهد که همان حس کنجکاوی است.

باز هم تاکید میکنیم: بچه ها دوست دارند خودشان تجربه کنند. توصیف و توضیح، ذهن آنان را آرام نمی کند. مثلا در همین مثال آخر، اگر پدر به کمک تصویر و عکس و حتی فیلم، درون یک ماشین اسباب بازی را برای کودک توصیف کند؛ باز هم جای تجربه ی کودک را نمی گیرد.

نتیجه

تجربه، پاسخی آرامش بخش به حس کنجکاوی کودکان است. کودکان خود را آزاد بزارید تا به آنها اجازه دهید که ذهنشان آرام شود.

برای دیدن فروشگاه یکتا پلاس کلیک کنید.

برای دیدن کانال یکتا پلاس کلیک کنید.